ณ จุดนี้ “Steven Soderbergh ถ่ายทำภาพยนตร์บน iPhone” ไม่มีวงแหวนแห่งความแปลกใหม่ที่เคยมีมา เมื่อปีที่แล้วเขาได้เปิดตัวUnsaneหนังระทึกขวัญทางจิตใจที่โง่เขลาในโรงพยาบาลโรคจิตที่นำแสดงโดยแคลร์ฟอยซึ่งภาพยนตร์เรื่อง 7 Plus ตอกย้ำความหวาดระแวงหวาดระแวงหวาดระแวงในเรื่องนี้ แต่ในHigh Flying Birdซึ่งเพิ่งวางลงบน Netflix นั้นเลนส์ iPhone ของ Soderbergh นั้นมีจุดประสงค์ที่แตกต่างกันซึ่งให้สิ่งที่ยอดเยี่ยม: ภาพยนตร์ เกี่ยวกับ ยุคดิจิตอลที่ทำด้วยเครื่องมือแบบใหม่ แต่สิ่งหนึ่งที่พยายามตั้งคำถามและกำจัดโครงสร้างสังคมเก่า
เขียนโดย Tarell Alvin McCraney นักเขียนบทละครที่มีโปรเจ็กต์แรก ๆ ที่เป็นแรงบันดาลใจให้Moonlight ที่ได้รับรางวัลออสการ์ – High Flying Birdเป็นละครที่น่าสนใจและแน่นหนาในช่วงปิดเอ็นบีเอนาน ผู้เล่นและเจ้าของกำลังซบเซาในการเจรจาสัญญาและตัวแทนเรย์ (André Holland) รู้สึกถึงน้ำหนักของทางตัน บริษัท บัตรเครดิตของเขาถูกปิดโดย บริษัท ของเขาผู้ช่วยของเขา (Zazie Beetz) ถูกย้ายไปที่โต๊ะอื่นและเขาก็ให้คำปรึกษากับเด็กใหม่ Erick ( American Vandal )Melvin Gregg) ผ่านสถานการณ์ทางการเงินที่ร้ายแรง กล้องดังต่อไปนี้เรย์ผ่านสำนักงานและบาร์ศาลและห้องอบไอน้ำในขณะที่เขาวางแผนออกจากการผูกนี้ขัดขวางความคิดของวิธีการที่บาสเก็ตบอลควรดูและเล่นไปพร้อมกัน
ในแง่หนึ่งแผนการของ Ray นั้นสอดคล้องกับไม้ยันรักแร้ที่มีเทคโนโลยีของ “การหยุดชะงัก” ซึ่งเป็นคำที่เกี่ยวข้องไม่น่าแปลกใจกับ Netflix ซึ่งเป็นแพลตฟอร์มที่ High Flying Birdสามารถใช้ได้. (สิ่งนี้ไม่ได้ถูกทำเครื่องหมายบนหน้าจอมันเป็นหนึ่งในช่วงเวลาที่หายากที่ส่งเสียงเท็จ) ในที่สุดเรย์ก็เจาะเอริคกับผู้ร่วมงานคนอื่น บน – มีอะไรอีกไหม – โทรศัพท์ของผู้ชม มันเป็นวิธีการแก้ปัญหาอิสระที่พิสูจน์ได้ว่าผู้เล่นไม่จำเป็นต้องยึดติดกับลีกและข้อเสนอทางเครือข่ายโทรทัศน์ นั่นคือสิ่งที่การใช้งาน iPhone ของ Soderbergh นั้นให้ความสำคัญทั้งในระดับพล็อตและสไตลิส ภาพดิจิทัลเสกสรรความรู้สึกของความฉับไว: วันสีเทารู้สึก grayer และมุมจะให้อภัยน้อยลง ตัวกรองแบบมันถูกลบออกย้ายผู้ชมเข้าใกล้การกระทำมากขึ้นตามที่เรย์ตั้งใจ
แต่การออกแบบของ Ray เพื่อยกระดับระบบนั้นหนักกว่าการจัดการกับโซเชียลมีเดียจนสุดความสามารถ ในฐานะที่เป็นหนังเกี่ยวกับโลกกีฬาที่ไม่จริงเกี่ยวกับบาสเก็ตที่ทุกคนที่บินสูงนกจะคล้ายคลึงกับสิ่งที่ชอบJerry Maguire แต่ Soderbergh เป็นผู้สร้างภาพยนตร์ที่มีความสนใจในตัวละครที่อาศัยอยู่ในความเมตตาของเศรษฐกิจที่ไม่เอื้ออำนวยมานานและบทภาพยนตร์ของ McCraney มีความน่าสนใจน้อยกว่ากับบุคคลภายนอกที่อยู่ติดกับศาลมากกว่าที่เกี่ยวข้องกับวิธีการ เอ็นบีเอมีความซับซ้อนในการใช้ประโยชน์จากวัตถุสีดำ สคริปต์อ้างถึงการแบ่งแยกเชื้อชาติของสถาบันนั้นโดยสังเกตว่ามันไม่ได้รวมเข้าด้วยกันจนกระทั่งทีมต้องการเซ็นชื่อสมาชิกของ Harlem Globetrotters. มันพูดถึงว่าคำเช่น “เจ้าของ” เลียนแบบภาษาของการเป็นทาส ในภาพยนตร์เรื่องนี้ Spencer ผู้สูงอายุ (Bill Duke) – เพื่อนของ Ray’s ผู้ดำเนินรายการบาสเก็ตบอลสำหรับคนหนุ่มสาวใน South Bronx – มีกฎสำหรับทุกคนที่เรียกใช้ทาสโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องกับบาสเก็ตบอล เขาหรือเธอต้องพูดว่า “ฉันรักพระเจ้าและคนผิวดำทั้งหมดของเขา”
เรย์เป็นบุคคลที่อยู่ในกรอบของการคุ้มครองผู้บริโภคและการเคลื่อนไหวและ McCraney และ Soderbergh อนุญาตให้พันธมิตรของเขาแกว่งไปมาระหว่างเสาเหล่านั้นไปจนสุดขั้ว (และอย่างเต็มที่ขอบคุณข้อสรุปที่คุณอาจต้องการที่จะทำความคุ้นเคยกับการทำงานของกิจกรรมดร. แฮร์รี่เอ็ดเวิร์ดที่จี้.) ฮอลแลนด์ – อาจเป็นที่รู้จักกันดีที่สุดสำหรับการทำงานของเขาในแสงจันทร์และ Soderbergh ของทีวีซีรีส์Knick – เป็นแม่เหล็กอย่างแน่นอน . เรย์เป็นปรมาจารย์ที่ไม่เคยแสดงมือของเขาและในทางกลับกันฮอลแลนด์ก็ส่งมอบฝูงชนที่อัดแน่นไปด้วยบทสนทนาของ McCraney (มีการพูดคุยกันมากมายในHigh Flying Birdเท่าที่ใคร ๆ ก็สามารถจินตนาการได้ว่ามันเป็นฉากละคร กล่าวอีกนัยหนึ่งคุณจะต้องให้ความสนใจ) เขาล้อมรอบไปด้วยนักแสดงที่น่าเกรงขามอื่น ๆ รวมถึงBeetz ของแอตแลนตาในฐานะผู้ช่วยของเรย์ซึ่งเป็นคนทะเยอทะยานและเข้าใจในทำนองเดียวกัน Sonja Sohn เป็นหุ้นส่วนที่น่าตื่นเต้นสำหรับฮอลแลนด์ในฐานะตัวแทนของสมาคมผู้เล่นที่ต้องการเครื่องดื่มขณะที่ Kyle MacLachlan เป็นเจ้าของทีม การบรรยายส่วนใหญ่ประกอบด้วยความยาวและบางครั้งการสนทนาที่ซับซ้อน แต่ด้วยนักแสดงและคำพูดที่ดีเช่นนี้มันก็เหมือนกับการได้ดูเลอบรอนไปเทียบกับสเต็ป
ไม่มีฉากแอคชั่นในHigh Flying Bird – มีแทบจะไม่แม้แต่บาสเก็ตใด ๆ ในนั้น – แต่มันก็น่าตื่นเต้นว่องไวและตลกแม้ว่ามันจะทำงานอย่างหนักเพื่อท้าทายความคิดที่ว่าบาสเก็ตบอลมืออาชีพเป็นเพียงความบันเทิง iPhone อาจเป็นอุปกรณ์ขนาดเล็ก แต่เป็นอุปกรณ์ที่ทรงพลังและเป้าหมายของภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรนัก
